Gemeentelijke bestemmingsplannen stroken lang niet altijd met de vigerende provinciale verordeningen. Terwijl conflicten in bestemming makkelijk zijn op te sporen door plannen digitaal over elkaar te leggen. Dat vertelt RO-deskundige Lieuwe Koopmans op Binnenlands Bestuur.
In het artikel worden als voorbeeld de dijken langs het Noord-Groningse Reitdiep beschreven. In de provinciale verordening is deze deels als regionale waterkering opgenomen, de gemeente De Marne heeft de dijk bestemd als Water-waterkering, de gemeente Zuidhorn als Waarde – dijk (met de nadruk op het behoud van de dijk als cultuurhistorisch object). De stad Groningen heeft de dijk in één bestemmingsplan bestemd als Groen met aandacht voor de waterkerende functie, in een andere bestemmingsplan als Agrarisch zonder aandacht voor die waterkerende functie.
Onder verschillende bestemmingen gelden andere regels. Dat kan verwarrend zijn voor bewoners met ruimtelijke plannen. Meestal worden tegenstrijdigheden op tijd ontdekt, maar dit hangt voor een groot deel af van de oplettendheid en persoonlijke kennis van ambtenaren. Koopmans pleit ervoor plannen zo op elkaar af te stemmen dat het bestemmingsplan haar belangrijke signaleringsfunctie ook werkelijk kan waarmaken. In de nieuwe omgevingswet zal dit ook sterker worden verankerd, denkt hij.