Ruimtelijke kwaliteit in de Omgevingswet
Boekel heeft geen Welstandsnota meer. En in de praktijk levert dat helemaal geen problemen op. De gemeente laat dat graag zien aan iedereen die het wil zien. Flip ten Cate van de Federatie Welstand snapt niet waarom de werkwijze van Boekel zo veel publiciteit krijgt. Het is geen representatieve gemeente en ondanks alle aandacht heeft tot nu toe geen enkele gemeente Boekel gevolgd. Zo’n goed idee zal het dan wel niet zijn, redeneert hij.
Lees dit artikel online:
Dijkenbouwers winnen altijd
De Houtribdijk of Dijk Enkhuizen Lelystad is een dijk die aan de verkeerde kant is verstevigd tegen de kracht van het water. Eigenlijk zou de dijk de Markerwaard afronden en beschermen tegen het water van het IJsselmeer. Een dijk waar altijd aan gebouwd is zonder ooit echt af te zijn. Het is een verhaal van een ingrijpende verandering en ook weer een stukje ingenieurskunst. Of zoals een wandelaar bij de sluizen zegt: “ze winnen altijd, die dijkbouwers”.
Het recht van de Inuit
De natuurwetgeving is veel te streng en te bureaucratisch, vinden velen – de schuld van ‘Europa’. Maar ondanks alle regels gaat de natuur nog steeds achteruit. In de vijftiende Westhofflezing nam hoogleraar natuurbeschermingsrecht Kees Bastmeijer zijn gehoor mee naar Groenland, om vanuit het perspectief van een Eskimo naar ons natuurbeschermingsrecht te kijken. ‘Gaan we onze problemen rechttrekken met het recht? Ik geloof er helemaal niks van. De traditionele Inuit laten ons zien dat we op een andere manier naar natuur moeten kijken.’
Kwaliteit als tegenprestatie
Rijk en provincies vragen steeds vaker een kwalitatieve tegenprestatie voor ontwikkelingen die zich in het buitengebied voordoen. De gedachte – voor wat hoort wat – is niet onlogisch, de instrumentele implementatie des te lastiger. Ook gemeenten worstelen met dat probleem. Derk-Jan Verhaak geeft een bespiegeling van het probleem en een werkwijze waarmee het probleem voor gemeenten te tackelen is. Of dat voor elke gemeente en altijd een oplossing is, mag ieder voor zich bepalen, vindt hij.
Lees dit artikel online:
Natuurcompensatie
De Ecologische hoofdstructuur heeft in een flinke storm rondgedobberd. Onder Henk Bleker moest zij ‘herijkt’ en verkleind worden, de nieuwe staatssecretaris spreekt liever van een ‘robuuste’ EHS en verzacht met extra middelen de kaalslag in het natuurbeleid. Maar nieuwe natuur aanleggen heeft weinig zin, als gerealiseerde natuurgebieden niet goed worden beschermd. Want nog steeds verdwijnt er natuur zonder fatsoenlijke compensatie. Compensatie blijkt een zwakke plek in ons natuurbeschermingsrecht. Toch is er veel meer uit de compensatie te halen dan nu gebeurt, meent Gerben Biermann.
Niet te koop
Staatssecretaris Sharon Dijksma van Natuur heeft half juni besloten dat Staatsbosbeheer voorlopig geen grond meer hoeft te verkopen om 100 miljoen euro te bezuinigen. Een proef met de verkoop van grond in het Overijsselse Daarle heeft volgens de bewindsvrouw zoveel maatschappelijke onrust veroorzaakt, dat ze afziet van verdere verkopen.